Czy wiecie, że nie zawsze całowanie Waszej pociechy przez ciocię, wujka i innych bliskich jest dla niej przyjemne?
Czy wiecie, że dzieci nie zawsze lubią jak ktoś je za mocno łaskocze?
Z pewnością większość z rodziców doświadczyła sytuacji, gdy ktoś z rodziny, podczas przyjęcia lub spotkania zbyt mocno przytulał Wasze dziecko, łaskotał go, całował go i widzieliście, że nie było ono z tego powodu zachwycone. To była krępująca sytuacja. Przecież ciocia czy wujek nie chcieli skrzywdzić dziecka… Chcieli się z nim pobawić, powygłupiać? Co robić w takiej sytuacji?
Nauczyć dziecko mówić NIE!
Rodzic powinien również być „wsparciem” dla niego w tej sytuacji!
Warto porozmawiać z pociechą, o tym, czy całus cioci był dla dziecka przyjemny? Czy na pewno łaskotanie wujka jest dla niego miłe?
My jako rodzice powinniśmy nauczyć nasze dziecko:
- mówienia „nie” w odpowiedzi na zachowania, które ono nie akceptuje
- jak ma się zachować w sytuacji, w której nie czuje się komfortowo lub bezpiecznie,
- do kogo ma się zwracać ze swoim problemem (np. do wychowawczyni w szkole)
- jakie zachowania są niedopuszczalne między dzieckiem a osobą dorosłą
Dlaczego?
Nauczenie dziecka mówienia nie i wyznaczania granic innym ma na celu chronić go m.in. przed złym dotykiem!
Pociechy są uczone od najmłodszych lat posłuszeństwa wobec osób dorosłych. Nie zawsze jest to jednak właściwe… Są sytuacje, gdy wręcz jest to niewskazane:
- gdy grupa rówieśnicza namawia je do robienia „złych” rzeczy, których dziecko nie chce
- gdy jest namawiane przez nieznajomą mu osobę do oddalenia się z nią
- gdy ktoś chce je dotykać, całować, łaskotać, kiedy tego nie chce
Dziecko powinno wiedzieć, że dorosłym nie wolno robić wielu rzeczy!
Nauczenie asertywności jest bardzo ważne!
Co nasze dziecko może mówić, gdy nie chce być dotykane?
- „Przestań, ja tego nie chcę!”
- „Nie dotykaj mnie!”
- „Zostaw!”
- „Nie lubię jak tak robisz!”
- „Przestań tak robić!”
- „Nie!”
W sytuacji zagrożenia dziecko powinno również głośno krzyczeć: „Ratunku!”, wymachiwać rękami i nogami!
Zwracając na siebie uwagę w miejscu publicznym ma „większą” szanse na reakcje osób trzecich i mniejsze zainteresowanie tych, co chcą go skrzywdzić!
Możecie stworzyć z dzieckiem listę sytuacji, które są dla niego miłe i niemiłe.
Miłe – czyli takie, w których czuje się bezpieczne, kochane, jest mu przyjemnie.
Niemiłe – gdy odczuwa lęk, niepokój, złość, smutek, gdy czuje zagrożenie, wstyd.
Mamy dla Was do pobrania i wydrukowania dwie autorskie tabele zaprojektowane przez naszą Panią Psycholog Annę Zawiślak. Pierwsza stanowi „przykład”. Została ona uzupełniona przez mamę, razem z dzieckiem, po wcześniejszej rozmowie o tym co miłe i niemiłe dla jego ciała. Druga -pusta -do Waszego uzupełnienia razem z pociechą (kliknij w tabelę, by otworzyć PDF).
Gdy już Wasze dziecko będzie wiedzieć co mówić, możecie „przećwiczyć” z dzieckiem taką sytuację wykorzystując do tego zabawki. Powiedzieć mu, że teraz odegracie taką scenkę używając lalek/maskotek, po to by zobaczyć, czy uda się „obronić” przed taką niemiłą dla niego sytuacją i czy jest to dla niego zrozumiałe. Przykładowo jedna lalka zaczyna łaskotać drugą (jeśli tego akurat dziecko nie lubi) i konfrontujemy to z dzieckiem.
Powinniśmy powiedzieć dziecku, że zawsze może zwrócić się do nas o pomoc! Jesteśmy jego „przyjacielem”. Naszym zadaniem jest chronić go!
Pamiętajcie, że Wy jako rodzice możecie też porozmawiać z ciocią/wujkiem o tym, że wiecie, że to dla Waszego dziecka jest nieprzyjemne i prosicie, by go za mocno nie przytulali, całowali itd.
Bardzo ważne jest, abyśmy zbudowali z dzieckiem wzajemne zaufanie i szacunek!